Een van de geneugten van het gedane onderzoek was het beluisteren en analyseren van operettes – een studie die ik met veel tegenzin aanvatte, maar die al snel een van de leukere aspecten van de hele zwik bleek te zijn. “The Mikado or The Town of Titipu” van Gilbert and Sullivan (1885), en dan vooral het duet “The flowers that bloom in the spring”, dat – met de lente in het verschiet – het zeer toepasselijke onderwerp van today’s entry uitmaakt.
Immers: naast het grappige libretto bestond het plezier er voor mij voornamelijk in te genieten van de fenomenale zangprestatie van KoKo in mijn editie. In de tekst
The flowers that bloom in the spring,
Tra la,
Have nothing to do with the case.
I’ve got to take under my wing,
Tra la,
A most unattractive old thing,
Tra la,
With a caricature of a face,
With a caricature of a face.
And that’s what I mean when I say, or I sing,
“Oh, bother the flowers that bloom in the spring.”
Tra la la la la,
Tra la la la la,
“Oh, bother the flowers of spring.”
en de muziek zijn (vooral) de (eerste) “tra la’s” wel heel Kermit-like, me dunkt, wat me eerlijk gezegd wel bevalt. Maar oordeel zelf!
//update juni 2007: audio link lijkt gebroken. wordt verholpen.
zement 